Dzień patrona w Dąbrowie Wielkiej. Szkoła pamięta o Teodorze Goździkiewiczu

Dzień patrona w Dąbrowie Wielkiej. Tablicę pamiątkową ufundował jeden z absolwentów miejscowej podstawówki - Marcin Rzepka. To – jak podkreśla dyrektor szkoły Zdzisława Kałuziak – tylko podkreśla jak na budowanie lokalnej tożsamości przekłada się patron pochodzący z najbliższej okolicy. – To bardzo ważne, bo pozwala zintegrować miejscową społeczność. Pozwala ponadto na bardziej skuteczne wychowanie najmłodszych w duchu poszanowania swojej małej Ojczyzny. Teodor Goździkiewicz często wracał w rodzinne strony. Bywał również w naszej szkole, którą nazywał akademią dąbrowską i rozdawał uczniom swoje książki z autografem. Uczył wrażliwości na piękno jego ukochanej przyrody i Sieradzczyzny, a my możemy to teraz przekazywać dalej.
Dumy ze swojego patrona, który pochodził z ich najbliższej okolicy, nie kryją i uczniowie placówki. Jak sześcioklasiści Wiktoria Kopacka, Michał Szczepanik, Michał Idziaszczyk i Martyna Łukomska, którzy dzięki temu bardzo dobrze znają postać Teodora Goździkiewicza. – Był pisarzem, który pisał o pięknie Ziemi Sieradzkiej. Warto przypominać o nim, by nie zapomniano o jego książkach. Bardzo nas to cieszy, że mamy za patrona osobę, która tu się wychowała. Jakie atrakcje z naszej okolicy polecilibyśmy innym, by zajrzeli w nasze strony, które tak ukochał? Zabytkowy kościół, kapliczki, dworek, przepiękne lasy wokół, no i dąb, który niedawno nazwano jego imieniem.
Dzień patrona w Dąbrowie Wielkiej. Obchody były szczególne dla bliskich Teodora Goździkiewicza, którzy tradycyjnie są zapraszani na wszelkie przedsięwzięcia dedykowane ich przodkowi. Tomasz Teodor Goździkiewicz, jeden z wnuków autora książek o przyrodzie i tej najsłynniejszej „Sprawy Łuki Bakowicza” traktującej o Powstaniu Styczniowym, nie krył radości z tego, że w szkole pamięć o jego dziadku jest tak żywa. – tego typu placówki lepiej kształtują młodych ludzi niż te zindustrializowane w wielkich miastach, gdzie rządzi nauczyciel Google. A brakuje takich przyjaciół młodzieży, jakim był między innymi mój dziadek. Cieszy to, że przypomina się tu szczególnie dzieciom o osobie, która pochodzi z tej ziemi.