Nowa rzeźba stanęła w Sieradzu. To w ramach ogólnopolskiego projektu Dekady

Sieradzka rzeźba powstała w ramach projektu „Dziesięć Figur Dekady”, który jest realizowany z okazji budowy w Polsce dziesiątej galerii przez Dekadę. Pierwsze trzy dzieła wykonane z brązu zostały już odsłonięte w Krakowie, Myślenicach i Nowym Targu. Czwartą stała się sieradzka. Zwieńczeniem i finałowym momentem akcji będzie odsłonięcie dziesiątej rzeźby, połączone z otwarciem również dziesiątego obiektu w portfolio spółki – Galerii Dekada w Malborku.
Oficjalna inauguracja projektu – jak informuje Dekada - miała miejsce 21 maja tego roku w Pałacu Sobańskich w Warszawie. – Celem naszego projektu jest pokazanie, że sztuka może i powinna współistnieć w przestrzeni publicznej, nawet w miejscu pozornie dla niej nieprzeznaczonym. Idea naszych centrów zakłada szybkie, wygodne i kompleksowe zakupy, pewną wartością dodaną będzie od dzisiaj również możliwość obcowania przy tej okazji z dziełem sztuki. Żyjemy w coraz większym pośpiechu, brak nam czasu na wizytę w galerii sztuki. Teraz rzeźba prof. Myjaka będzie dostępna na wyciągnięcie ręki – przekonuje Aleksander Walczak, prezes spółki Dekada.
_– Jest to zamysł niekonwencjonalny i unikalny na skalę europejską. Posągi niemal identyczne stanowić będą swego rodzaju znak rozpoznawczy, symbol tej marki w przestrzeni publicznej – _mówi profesor Adam Myjak zapowiadając, że stworzony przez niego projekt rzeźba ma „przerodzić” się także w logo sieci.
Pomysł chwalą także ludzie kultury. Małgorzata Szymlet-Piotrowska, dyrektor Biura Wystaw Artystycznych w Sieradzu nie ukrywa pochwał dla powstałego projektu. – Kiedy opadła zasłona poczułam się – choć obcuję ze sztuką na co dzień – wprost zachwycona. Jest to forma tak absolutna i niesamowita, że nie ma na nią prostych słów, by ją określić. Można ją rozumować na różne sposoby. Powstała rzecz wybitna, wspaniała, cudowna. A miejsce? Najlepsze. Ostatnio sporo rozmawiałam z przyjaciółmi i znajomymi o sztuce w przestrzeni publicznej. O sztuce, która już nie jest przywiązana do galerii, do takich miejsc, gdzie trzeba wejść, ale nie zawsze się chce, nie zawsze się potraf, nie zawsze ma czas. Być może galerie zamknięte za murami stają się coraz bardziej wyobcowane od społeczeństwa i sposobem na to, by z nią dotrzeć jest wyjście z nią na zewnątrz. No i dzisiaj dostaję dowód w postaci tego wydarzenia. To znakomity pomysł i sposób, by społeczeństwo, nawet o tym nie wiedząc, obcowało ze sztuką.