Mimo protestów zasypują pozostałości sieradzkiego ratusza!

Przeciwko zasypaniu pozostałości budowli protestowało wielu sieradzan, starosta sieradzki Dariusz Olejnik, Towarzystwo Przyjaciół Sieradza oraz Polskie Towarzystwo Turystyczno - Krajoznawcze, Oddział Sieradz.

Protestujący chcieli aby znalezisko przykryć specjalną szybą, bez naruszania jego konstrukcji, podświetlić i wyeksponować, tak aby pozostałości budowli stały się atrakcją Sieradza. Można bowiem przypuszczać, że są to pozostałości. Tak też domniemywa Urszula Sowina, docent w Instytucie Archeologii i Etnologii Państwowej Akademii Nauk, a jednocześnie autorka wydanej w roku 1991 książki „Sieradz, Układ przestrzenny i społeczeństwo miasta w XV-XVI wieku”. W piśmie skierowanym przez nią do Towarzystwa Przyjaciół Sieradza czytamy między innymi:

- Obiekt można próbować identyfikować z tym sieradzkim ratuszem, o którego budowie w 1529 roku znalazłam wzmiankę w księdze sieradzkiej Rady Miejskiej (Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, Siradiensia Civilia Consularia II, karta 200v-201, pod rokiem 1530 – opublikowana w łacińskim oryginale w: U. Sowina, Sieradz…, s. 29, przypis 17). Pisarz miejski podkreślił szczególną doniosłość tego faktu w historii miasta. Oto najważniejsze fragmenty tej zapiski w tłumaczeniu na język polski:„Budowa ratusza. Roku Pańskiego 1529 na środku rynku sieradzkiego został wybudowany ratusz przez cieślę, Jana zwanego Postawa, obywatela (sieradzkiego). Rozpoczęcie budowy nastąpiło po świętach wielkanocnych tegoż roku za panującego Najjaśniejszego króla Zygmunta, a także za czasów kanclerza królewskiego, starosty sieradzkiego oraz za czasów urzędników Grodu i miasta Sieradza, w tym za sławetnego Jana Parzygizy, pozostającego od 20 lat nieprzerwanie burmistrzem Sieradza oraz za rajców i za Macieja Korczaka – podwójciego i pisarza miejskiego... Oby najwyższy Bóg strzegł ów ratusz od nieszczęść”.

Władze miasta od początku były przeciwne przykryciu resztek budowli szkłem. Argumentowały to między innymi wysokimi kosztami sfinansowania badań archeologicznych, które mogą kosztować nawet 1,5 mln zł. Nie mniejsze pieniądze pochłonęłoby zabezpieczenie, a potem wyeksponowanie pozostałości drewnianej budowli.