Tłumy sieradzan na procesji Bożego Ciała, która wyszła z Bazyliki Mniejszej ZDJĘCIA

Procesja, tak jak od wieków majestatycznie wyszła z ulicy Kolegiackiej w Rynek, gdzie był pierwszy z ołtarzy. Potem wkroczyła w ulicę Dominikańską, a dalej do podominikańskiego klasztoru sióstr urszulanek. Na czele tamtejszej wspólnoty stoi z kolei siostra Anna Papierz. Tam z kolei, przy drugim z ołtarzy, do wiernych zwrócił się ks. infułat. Przy czwartym z ołtarzy, przygotowanym przez 15. Sieradzką Brygadę Wsparcia Dowodzenia kapłan podziękował, za liczny udział w procesji. Zwrócił też uwagę na fakt, iż staje się ona w Sieradzu wielopokoleniowa.

- Rodzice przyszli z dziećmi, a niektóre z nich ojcowie trzymają na rękach. - To wyraz naszego przywiązania do wiary katolickiej, ale też wyraz patriotyzmu, który w naszym Sieradzu jest od zawsze. Proszę choćby spojrzeć na cenny zabytkowy baldachim z Orłem.

Dodajmy, że przy każdym z ołtarzy, symbolizujących cztery strony świata, kapłan odczytał fragmenty Ewangelii, odśpiewano także suplikacje: "Od powietrza, głodu, ognia i wojny, wybaw nas Panie! Od nagłej i niespodzianej śmierci, zachowaj nas Panie". Modlitwę przy każdym z ołtarzy kończyło błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.

Sieradzka procesja wyróżnia się w regionie barwną asystą. Były więc dziewczynki sypiące kwiaty, panie w sieradzkich strojach ludowych, przedstawiciele cechów rzemieślniczych, jak choćby fryzjerskich, a nawet pszczelarze oraz różnorakich organizacji ze swoimi sztandarami. Baldachim nieśli między innymi członkowie Bractwa Kurkowego. Nie zabrakło Orkiestry Dętej Ochotniczej Straży Pożarnej. Sieradzanie nieśli także chorągwie, które od kilkudziesięciu lat towarzyszom sieradzanom w różnorakich uroczystościach religijnych, w tym również pieszej pielgrzymce na Jasną Górę.

Wierni, tak jak każe wielowiekowa tradycja, zabierają do domów po przejściu procesji brzozowe gałązki, z drzewek okalających ołtarze. Wierzą, że ochronią one domostwa przez uderzeniami piorunów, burzami, gradem i innymi nieszczęściami. Niegdyś zatykano je w domach za świętymi obrazami lub za framugami drzwi.