Jak przypomina opiekunka wolontariuszek Iwona Bednarek, grupa powstała w 2002 roku z inicjatywy samych uczniów. - Zawiązałyśmy wolontariat wraz z Zofią Grzesiak i od tego czasu działamy nieprzerwanie, z czego jesteśmy naprawdę dumne, bo przez ten czas udało się przeprowadzić wiele przeróżnych akcji – nie ukrywa satysfakcji.
Jedna z ostatnich została dostrzeżona na ogólnopolskim forum. Szkolny Wolontariat ZSP nr 2 w Sieradzu dostał nagrodę Pegaza za udział w akcji Klubu Gaja „Zbieraj makulaturę, ratuj konie". Popularna Zamkowa zebrała 2,5 tony, ale docenione zostały dodatkowe działania podejmowane w ramach akcji.
Jak atrakcyjnie ubrać przyziemną zbiórkę makulatury, by ta została dostrzeżona? – Zorganizowałyśmy konkursy dla klas w szkole z nagrodami w postaci dnia bez pytania, włączyłyśmy nauczycieli, przeprowadziłyśmy kiermasz przekąsek wiosennych, sadziłyśmy drzewa, urządziłyśmy wystawę fotografii pomników przyrody – wylicza z uśmiechem Iwona Bednarek.
Dodatkową nagrodą dla wolontariuszek była dwudniowa wizyta w Warszawie. Uczennice ZSP nr 2 miały okazję nie tylko odebrać Pegaza, ale również odwiedzić Bibliotekę Narodową, Łazienki, Powązki czy Muzeum Powstania Warszawskiego.
W tej chwili w szkolnym wolontariacie w ZSP nr 2 w Sieradzu udziela się 25 uczennic. Co ważne, wolontariuszki kończące naukę szybko mają zastępstwo. – Zawsze, gdy odchodzi aktywna grupa, zastanawiamy się, co teraz. I nagle pojawiają się kolejni, którzy chcą poświęcić swój wolny czas na spotkania i udział w akcjach. Mobilizuje ich skuteczna pomoc. Gdy tylko to się uda, naszym wolontariuszkom rosną prawdziwe skrzydła u ramion – podkreśla Iwona Bednarek. – Cieszymy się, bo życie polega przecież na tym, by zostawić po sobie ślad. Wierzymy w to, że dobro wraca, więc każde poświęcenie dla drugiej osoby ma sens.
Co zachęca młodych do wolontariatu? - Koleżanka zachęcała koleżankę, zaciekawiły nas także prowadzone akcje – odpowiada Klaudia Wierzbicka z klasy IVd. - A potem nawzajem się mobilizowałyśmy, żeby systematycznie pojawiać się na spotkaniach. Trzeba się napracować, ale jest ogromna satysfakcja, gdy widać tego efekty. Tak było podczas odwiedzin u niepełnosprawnego Mateusza, dla którego zbierałyśmy nakrętki. Radość na buzi tego chłopca, to było coś nie do opisania. Trzeba to przeżyć, spróbować, wszystko nabiera wówczas dużo sensu.
Wolontariuszki nie wątpią, że w dorosłym życiu chęć pomagania w nich pozostanie. - Jeśli w kimś zaszczepiło się chęć niesienia pomocy, to na pewno nie zniknie i w dalszym etapie życia. Skoro działamy chociażby w Szlachetnej Paczce, to przecież możemy to robić także, gdy już wyjdziemy ze szkoły. Można zbierać zakrętki, włączać się w zbiórki. Też wierzymy w to, że dobro wraca, warto więc działać – zapewniają koleżanki Klaudii z klasy i wolontariatu: Gabriela Gonerska, Katarzyna Szydłowska i Ewelina Binek.
Dziewczyny, które niebawem opuszczą mury szkoły, mają już następczynie, do wolontariatu przystąpiły bowiem pierwszoklasistki. – Pani na lekcjach przedstawiła nam, że jest taka grupa, opowiadała o działaniach i zachęciłyśmy się wzajemnie, jedna drugą. Chcemy kontynuować to, co zrobiły już poprzednie roczniki, by pomoc trwała dalej. To na pewno nie jest chwilowy impuls – zapewniają Katarzyna Janik, Milena Mazur, Klaudia Śniegula i Natalia Wolarz z klasa Id.
9 ulubionych miejsc kleszczy w ciele
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
