Starosta Sieradzki orzeka

GKI.6810.17.2023

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o,zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 140), w związku z art. 1 ust. 2 tej ustawy oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Burmistrza Miasta Złoczew

że nieruchomość położona w gminie Złoczew, obręb ewidencyjny Stolec, oznaczona w ewidencji gruntów jako działki nr: 225 o powierzchni 1,0860 ha, 311 o powierzchni 1,4310 ha i 312 o powierzchni 1,8440 ha, w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych tj. 5 lipca 1963 r. stanowiła mienie gromadzkie.

Postępowanie administracyjne w sprawie uznania za mienie gromadzkie nieruchomości opisanej w sentencji niniejszej decyzji zostało wszczęte na wniosek Burmistrza Miasta Złoczew.

We wniosku wskazano, że nieruchomość ta przed dniem 5 lipca 1963 r. była użytkowana wspólnie przez mieszkańców wsi Stolec. Na działce nr 225 znajdowała się żwirownia, z której mieszkańcy wsi Stolec i sąsiednich pobierali piach, natomiast na działkach oznaczonych numerami 311 i 312 znajdował się las, z którego mieszkańcy wsi pozyskiwali drewno m.in. na potrzeby rozbudowy remizy.

Powyższe informacje, wskazane w uzasadnieniu wniosku, potwierdzają załączone do wniosku oświadczenia mieszkańców wsi Stolec. Do wniosku załączona została również informacja Sądu Rejonowego w Sieradzu Wydziału Ksiąg Wieczystych, że dla działek nr 225, 311 i 312 nie ma założonej księgi wieczystej.

W przedmiotowej sprawie podstawę prawną decyzji stanowią przepisy ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że starosta wydaje decyzję o ustaleniu, które nieruchomości, o których mowa w art. 1 ust. 2 i 3, stanowią mienie gromadzkie. Zgodnie z treścią art. 1 ust. 2 i 3 ustawy, za mienie gromadzkie można uznać nieruchomości rolne, leśne i obszary wodne, położone na terenach wiejskich, które stanowią mienie gromadzkie w rozumieniu przepisów o zarządzie takim mieniem, jeżeli przed dniem wejścia w życie tej ustawy, były faktycznie użytkowane wspólnie przez mieszkańców wsi.

Z przepisu tego wynika, że definicji mienia gromadzkiego, którego dotyczy ustawa o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, należy poszukiwać w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1962 r. w sprawie zarządu mieniem gromadzkim oraz trybu jego zbywania (Dz. U. Nr 64, poz. 303). W rozporządzeniu tym w § 1 znajduje się definicja mienia gromadzkiego jak i dawnych gromad. Zgodnie z nią przez użyte w rozporządzeniu określenie mienie gromadzkie rozumieć należy mienie, które do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 25 września 1954 r. o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych (Dz. U. Nr 43, poz. 191) stanowiło majątek dawnych gromad jako majątek gromadzki, dobro gromady oraz inne prawa majątkowe, a przez dawne gromady należy rozumieć gromady istniejące do dnia wejścia w życie ww. ustawy z dnia 25 września 1954 r.

Decyzję o uznaniu za mienie gromadzkie wydaje się, biorąc pod uwagę stan nieruchomości istniejący w dacie wejścia w życia ustawy, tj. w dniu 5 lipca 1963 r. dlatego też ma ona charakter deklaratoryjny, co oznacza że rozstrzygnięcie wydane w trybie art. 8 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych poświadcza jedynie stan prawny istniejący w dniu wejścia w życie ustawy.

Mienie gromadzkie służyło i często nadal służy zaspokajaniu potrzeb ogółu mieszkańców dawnej gromady, ale użytek ten ma charakter społeczny. Nieruchomościami takimi są takie grunty o charakterze użyteczności publicznej jak: sołtysówki, wójtówki, kowalówki, działki szkolne, place publiczne, piaskownie, cmentarzyska zwierzęce, świetlice, wodopoje, ogólnodostępne drogi dojazdowe do pól, łąk i domostw itp. Wszelkie uprawnienia związane z zarządem takimi gruntami należały do gromadzkiej rady narodowej oraz do jej prezydium jako organu wykonawczego.

Przedmiotowe działki powstały w 1947 roku w wyniku scalenia gruntów wsi Stolec. W rejestrze pomiarowym, ułożonym w roku 1947 przez Stanisława Siekierskiego, jako grunty użyteczności publicznej wpisane zostały m.in. działki: 225 o pow. 1,0855 ha (żwirownia), 311 o pow. 1,4308 ha (grzebowisko) i 312 o pow. 1,8442 ha (sołtysówka). Pierworys scaleniowy oraz rejestr pomiarowy z 1947 r. wykorzystany został podczas prac związanych z założeniem ewidencji gruntów na tym terenie. W protokole ustalenia stanu władania gruntami na obszarze wsi Stolec gromady Stolec, spisanym w dniu 28 kwietnia 1959 r. przez geodetę Szczepana Sitarskiego, wpisane zostały działki nr 312 (sołtysówka), 311 (grzebowisko) i 225 (żwirownia); jako grunty użyteczności publicznej. W założonym w 1961 roku rejestrze gruntów wsi Stolec działka nr 225 o pow. 1,0860 ha wpisana została za nr rejestru grunt. 138, w którym w miejsce osoby władającej gruntem wpisano: żwirownia wsi Stolec, natomiast działki nr 311 o pow. 1,4310 ha i 312 o powierzchni 1,8440 ha wpisane zostały za nr rej. grunt. 6, a w miejsce osoby władającej gruntem wpisano: Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Stolcu.

Aktualnie w ewidencji gruntów obrębu Stolec działki nr 225, 311 i 312 o łącznej powierzchni 4,3610 ha figurują w jednostce rejestrowej: G.125, w której jako podmiot ewidencyjny wpisany jest Skarb Państwa – mienie gminne. Przedmiotowa nieruchomość ma nieuregulowany stan prawny, nie posiada urządzonej księgi wieczystej ani zbioru dokumentów.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ prowadzący postępowanie uznał, że przedmiotowa nieruchomość odpowiada charakterystyce tzw. majątku gromadzkiego, w związku z czym spełnia wymogi ustawowe do uznania jej za mienie gromadzkie w trybie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia orzeczono jak w sentencji.

Decyzję niniejszą, zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, podaje się do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscowości Stolec oraz ogłasza wywieszając na tablicy ogłoszeń w Urzędzie Miejskim w Złoczewie oraz Starostwie Powiatowym w Sieradzu na okres 14 dni, a także zamieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej gminy i powiatu oraz w prasie lokalnej.