Ewa Demarczyk urodziła się 16 stycznia 1941 r. w Krakowie. Jest córką rzeźbiarza i krawcowej. Skończyła liceum muzyczne, ucząc się gry na fortepianie. Na studia wybrała jednak aktorstwo na PWST - kończyła je, będąc już gwiazdą. W 1961 roku zadebiutowała w klubie studenckim Cyrulik, rok później - w Piwnicy Pod Baranami, z którą współpracowała do 1972 roku (formalnie do 1976). W 1963 roku wystąpiła na festiwalu w Opolu, zdobywając tam nagrodę. Od 1986 prowadziła Teatr Ewy Demarczyk. Ostatni koncert zagrała w 1999 roku. Potem Ewa Demarczyk zniknęła z życia publicznego i niemal rozpłynęła się w powietrzu. Nie koncertowała, nie utrzymywała kontaktu z dawnymi przyjaciółmi, nie odbierała telefonu, a jeżeli już - to przez swojego „pełnomocnika”. Mieszkała w Wieliczce pod Krakowem.
- Ewa Demarczyk zmarła wczoraj w swoim mieszkaniu. Kilku pokoleniom prezentowała to, co w piosence najszlachetniejsze, najbardziej wartościowe. Nie zostawiła po sobie zbyt wielu nagrań, ale – same perły. One będą z nami przypominając o fenomenie Ewy Demarczyk - napisał na Facebooku Wacław Krupiński, krakowski krytyk.
- Nie akceptowała "celebryctwa", życia na pokaz. Wymagająca od innych, najwięcej wymagała od siebie - wspomina senator Bogdan Zdrojewski, były minister kultury.
"Ja nie jestem na sprzedaż. Ja jestem do dyspozycji absolutnie do końca... Do dyspozycji publiczności od momentu kiedy wchodzę na scenę i gaśnie światło, zaczynają się dźwięki" - mówiła Ewa Demarczyk w 1998 roku. To był jeden z jej ostatnich wywiadów
Najpopularniejsze piosenki śpiewane przez Ewę Demarczyk to „Grande Valse Brillante”, "Karuzela z madonnami" i „Groszki i róże”.
Zobacz
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?