Cmentarz Parafialny w Sieradzu (ZDJĘCIA)

Cmentarz Parafialny w Sieradzu
Wchodząc na cmentarz, na którym nie ma obecnie pochówków (wyjątkiem są grobowce i kwatery rodzinne) natrafiamy na drewniany i urokliwy kościółek św. Ducha. To świątynia upamiętniająca zwycięstwo rycerstwa polskiego pod Grunwaldem nad Krzyżakami (1410). W bitwie tej niepoślednią rolę odegrała chorągiew Ziemi Sieradzkiej, którą dowodził wojewoda sieradzki Jakub na Koniecpolu Koniecpolski. Po powrocie z bitwy grunwaldzkiej rycerstwo sieradzkie opodatkowało się "po grzywnie od włóczni" w celu ufundowania wotywnego kościoła. Zamiar zrealizowano w 1416 lub 1417 roku.
Od roku 1852 kościółek stoi na cmentarzu. Wcześniej był przy obecnej ul. Sienkiewicza. Przy kościółku zabytkowe nagrobki, które przeniesiono tu z różnych rejonów cmentarza. Po prawej zaś stronie symboliczny pomnik, poświęcony zamęczonym w obozach koncentracyjnych. Nieopodal przejmujący pomnik poświęcony tym synom ziemi nadwarciańskiej, którzy zginęli zamordowani w Katyniu. Dalej nagrobek, jeden ze starszych na cmentarzu, Stanisława Obrapalskiego, co przeżył zaledwie 45 lat. Spoczywa tam też Janinka Obrapalska zmarła 6 lipca 1914 roku. Dalej grób rodziny Patockich. Niepodal piękny grobowiec gdzie spoczywa między innymi Jan Zalc - znany niegdyś sieradzki lekarz. Obok snem wiecznym śpi inny z lekarzy. To zmarły w roku 1896 Józef Raźniewski. Wspomnijmy go dłużej. Na nagrobku widnieje inskrypcja "Sercem myślą i czynem służył rodzinie i społeczeństwu". To prawda. Przez wiele lat był powiem lekarzem powiatowym, potem lekarzem sieradzkiej Ochotniczej Straży Pożarnej.
To jedna z ostatnich okazji aby zobaczyć grób Marii (zmarła w 1890) i Leopolda Strzeszewskich (zmarł w 1893 roku). Pomnik właściciela Dąbrówki koło Sieradza niedługo się rozpadnie. Jest w fatalnym stanie. Nieopodal grobowiec, który Stanisława Horky wystawiła swojemu mężowi oraz trzem synom, którzy zmarli w ciągu tygodnia. Nad zmarłymi czuwa duża figura Anioła wsparta o krzyż. Spoczywa tu też sama fundatorka grobowca, która zmarła 19 października 1943 roku. Zachowały się jeszcze groby z inskrypcjami w języku rosyjskim. Nic to dziwnego, bo przecież Rosjanie też, przez pewien czas, tworzyli historię miasta nad Wartą. Obok groby Stefana Pomian-Cieńskiego i sławnego fryzjera rodem z Sieradza Antoniego Cierplikowskiego. Pochowany został w habicie mnicha, ale nie w trumnie szklanej, jak chcą niektórzy. Jego grób zdobi kopia rzeźby Ksawerego Dunikowskiego "Dusza opuszczająca ciało". Sławny fryzjer nie miał po śmierci spokoju. W maju 1992 roku wykradziono z grobu mistrza jego dłoń. Nieopodal snem wiecznym śpi ten, z którym wielki fryzjer się przyjaźnił, ksiądz Apolinary Leśniewski (zmarł w 1984 roku). Wielka to postać, na trwałe w historii miasta zapisana. Brał udział w obronie Warszawy w roku 1939 i Powstaniu Warszawskim (1944). Był majorem Armii Krajowej. Przez dwa lata więziony przez komunistów.
Dalej grobowiec księży. Spoczywają tam m.in. ksiądz Walery Pogorzelski - rozkochany w Sieradzu kapłan, który opisał dzieje Sieradza w monografii wydanej w roku 1927 oraz ksiądz Władysław Mikołajewski. Kwatery żołnierzy poległych we wrześniu 1939 roku w okolicach Warty lub zmarłych potem z ran w szpitalu urządzonym w klasztorze. Zatrzymajmy się chwilę przed miejscem spoczynku Jóżefa Tyszkowskiego, który zmarł w 1973 roku, a zapisał się historii Polski. Bronił Ojczyzny w roku 1918, 1929 i 1939. Dalej grób rodziny Starowiczów, której najbardziej znany to żyjący Zbigniew Lew-Starowicz. Tablica nagrobna informuje, że spoczywa tu Franciszek Raźniewski (zmarł w 1918), ziemianin, uczestnik Powstania Styczniowego. Kolejna tablica i informacja - Zofia Bożena Raźniewska - żołnierz Armii Krajowej, odznaczona Krzyżem Virtuti Militari. I jeden ze starszych grobowców - obywatela ziemskiego Juliana Wituskiego (1872) oraz Zofii z Borowskich Kołdowskiej (1873).
Krzyż na Giewoncie na sieradzkim cmentarzu? Tak, na grobie rozkochanej w górach Alicji Błaszczyk. Dalej miejsce wiecznego spoczynku Władysława Idzikowskiego, rotmistrza 1. Pułku Ułanów Krechowieckich - czterokrotnie odznaczonego Krzyżem Walecznych. Zmarł 2 października 1924 roku. "Niech ci ta ziemia, za którą położyłeś życie lekką będzie" - głosi napis na grobowcu. Dalej piękny grób rodziny Proszewskich, Józefa Słomińskiego. Nieopodal spoczywa druh Stefan Cierplikowski, komendant 1. Sieradzkiej Drużyny ZHP, który poległ 15 sierpnia 1920 roku w bitwie pod Radzyminem. W okresie międzywojennym często stała tam warta honorowa harcerzy. Obok zbiorowa mogiła sieradzan poległych w listopadzie 1918 roku.
Zanim wyjdziemy z cmentarza odwiedźmy zbiorową mogiłę dwudziestu sieradzkich zakładników zamordowanych bestialsko przez Niemców 14 listopada 1939 roku. "Nie ludzie, lecz psy okrwawione i nie żołnierze, lecz kaci przyszli, by śmiercią porazić was..." - głosi inskrypcja na pomniku.
Kwatera sióstr urszulanek. Skromne groby, jeden obok drugiego jak na niebiańskim apelu. Spoczywa tam też siostra Paulina Jaskulanka, autorka "Kroniki okupacyjnej klasztoru sióstr urszulanek w Sieradzu".