Rocznica mordu pacjentów Szpitala Psychiatrycznego w Warcie 2019 (zdjęcia)

Organizatorem uroczystości był Zespół Instruktorów Terapii Zajęciowej Centrum Psychiatrycznym w Warcie. Jak przypominają inicjatorzy, mord w Warcie był największą zbrodnią dokonaną w czasie wojny na Ziemi Sieradzkiej. – Ofiarą hitlerowskiej polityki eksterminacyjnej padli ludzie ułomni, wymagający pomocy oraz opieki. Nie mieli prawa do życia według straszliwej i wynaturzonej ideologii nazistowskiej.

Całą akcję – w ramach szerszej operacji sygnowanej kryptonimem T4 – rozpoczęto w marcu 1940 roku, kiedy to komisja złożona z dwóch niemieckich lekarzy przystąpiła do selekcji pacjentów przebywających na terenie szpitala w Warcie dokonywanej przy przymusowej obecności polskiego personelu. – 1 kwietnia na dziedziniec szpitalny zajechały samochody obsadzone kilkudziesięcioma żołnierzami SS. Dzień później rozpoczęto w atmosferze wszechogarniającego terroru załadunek grup pacjentów. Narzędzie eksterminacji stanowił hermetycznie zamknięty samochód opancerzony, do którego doprowadzano spaliny silnikowe. Ludzie umierali dusząc się podczas drogi w niewyobrażalnych męczarniach. Ich zwłoki były grzebane we wcześniej wykopanych dołach nieopodal wsi Rossoszyca – _przypominają organizatorzy rocznicy _– Łącznie w dniach 2-4 kwietnia 1940 roku w ten okrutny sposób Niemcy wymordowali 499 pacjentów, 201 mężczyzn i 298 kobiet. Wśród ofiar były osoby narodowości polskiej, żydowskiej, niemieckiej i rosyjskiej. Najstarsza miała 75 lat, najmłodszą był kilkuletni chłopiec. W czerwcu 1941 roku Niemcy przeprowadzili kolejną selekcję chorych mordując potem 81 pacjentów. Łącznie ofiar było więc 580.

- To jest zapomniana historia i wiele osób nie jest świadomych, że do takich tragicznych wydarzeń w ogóle doszło. Wszyscy wiedzą o Holocauście, Powstaniu Warszawskim czy Wrześniu 1939 roku, ale nie wiedzą, że to pacjenci szpitali psychiatrycznych padli ofiarą Niemców jako jedni z pierwszych. To na nich testowano zbrodnicze techniki, a nikt się o nich przez lata nie upomniał. Chcemy, by ich głos w ten symboliczny sposób został usłyszany. Chodzi też o przesłanie, szczególnie pod adresem młodego pokolenia, że schorowani czy starsi ludzie wymagają troski – _argumentuje Paweł Baliński, koordynator Zespołu Instruktorów Terapii Zajęciowej.
Uroczystość uzupełniło spotkanie autorskie z Izabelą Bucką, autorką książki _„Ale mnie strzeż od wszelkiego złego”, w której za tło posłużyła właśnie bestialska akcja T4. – W zbiorowej świadomości Polaków ta historia praktycznie nie istnieje. A była to akcja, która objęła w zasadzie wszystkie szpitale psychiatryczne na terenie Polski. Została obliczona i przygotowana na ogromną skalę, przyniosła w efekcie kilkanaście tysięcy ofiar. Jeśli nie więcej, bo ta liczba do końca nie jest znana. Ta historia jest tym boleśniejsza, bo dotyczy osób całkowicie bezbronnych, o które mało kto się upomniał. Chciałam tą książką przypomnieć nie tylko ich historię. Także to, że każdemu należy się szacunek.